>
Geçenlerde babam durduk yere: ” Annen seni hiç aradı mı?” diye sordu.”Hayır.” dedim.
”En son ne zaman aramıştı?” dedi.
”Ooo baya oldu.” dedim.
”Bir sene?” diye sordu.
”Geçmiştir.” dedim.
Konuyu değiştirdi.
Aslında annemle babam yataklarını ayırdığında da bunun farkındaydım. Orta okul yıllarında. Sonra evlerini ayırdılar. Yine farkındaydım.
Sadece farkındalığım daha yeni etki yapmaya başladı bünyeme. Yapılan bir hatanın, yıllara mal olduğunu anladım. Ve bu yıllarda hiçbir şeyin bir adım öteye gitmediğini.. İstenmeden yapılan şeyler, artık asla istenilen şeyler olmuyordu. Olmayacaktı da. Ne olursa olsun.
Sevgisiz büyüdüm diyemem. Yalanlarla büyümüştüm sadece. Annemin devasa yalan balonunda. Kendi hakkında söyledikleri, babam hakkında söyledikleri, bizim hakkımızda söyledikleri.. Şok etkisini uzun bir süre üzerimden atamadım. Sonraysa annemle yollarımı ayırdım. Ayırdık.
Belki de sırf bu yüzden gitmek istiyorumdur. Yani İstanbul’a. O dediğim ”yeni” hayatı belki de sırf bu yüzden seçiyorum. Annemle babamı düzeltmeye çalışmadan, yalanları kapatmaya çabalamadan, sadece kendim için. Ya da belki de bu uğraşlarımdan yorulmuşumdur. Yani o sürekli tekrarladığım ”yorgunum” lafının sebebidir tüm bunlar.
Bir yıldır fiziksel olarak olmasa da, düşünsel olarak uğraştığım tüm şeylerin sıkıntısını yaşıyorumdur. Ve artık gerçek anlamda hepsini arkamda bırakıp gitmeye ihtiyacım var. Bugünkü sınav sonucumla da bunu yapabileceğime inanıyorum. Üniversite benim tek şansım.
Tüm gün bunu dinledim:
bforbrida 
>umarım kazanırsın ve kendinle baş başa kalıp biraz olsun sıyrılırsın beynini meşgul eden sorulardan..
>:DD bazen insan görmek istemediği şeyleri hala istemese de kabul etmek zorunda kalıyor!! kurmak istediğin yeni hayatında hep mutlu olll!
>Teşekkür ederim. 🙂
>bol sans babe
>Bende yeni bir hayat istiyorum!! sadece mutlu olduğum bir hayat ve belkide annemsiz!!!
>Seni tanidigim ilk anda pozitif bi enerji verdin bana.Cok tatli ve degerli bi arkadassin umarim hersey gonlunce olur canim benim.
>çık gel hatun… burda hersey yeniden ve yeniden kurulup yıkılıyor…. kendi kalabalığınla şehrin kalabalığı karışınca tadından yenmiyor… çık gel hallederiz!
>amacına ulaşman ve o amaçla mutlu olman için sana şans diliyorum..
>Melanie: Umarım sen de o hayatı bir gün yaşarsın..Seda: Çok teşekkür ederim hayatım. Gerçekten. :)Yedekinsan: Sağolasın anacıım seneye ordayımm, bekle benii. :DMelis: Çok teşekkür ediyoruum ben de. 🙂
>İstanbul gazetecilik ve halkla ilişkiler bölümü sana yakışacaktır. ben de gurbette mutlu oldum. bir idealle gençliğimi yaşadım. Mutlu oldum. Sen de aynı yoldasın sanırım.
>sana birşey söylemek istiyorum..Ben sürekli kendi çapımda hikaye ve roman yazarım! Şimdi lise son sınıf öğrencisi bir genç kızın ağzından günlük yazıyorum ve sakın yanlış anlama yalakalık benzeri şeyler aklına gelmesin ama ciddiyim bu romanımdaki kızı seni tanımasamda bazı yönleriyle sana banzetmeye çalıştım yani sen bana ilham kaynağı oldun..Bilmen gerektiğini düşündüm sadece…İlham perim olduğun için çok teşekkür ederim :D:D
>Bu çok hoş bir şey, asıl ben teşekkür ederim. 🙂 Birkaç bölüm yazdıktan sonra okumak isterim aslında. ^^
>Bir şekilde okutturmaya çalışırım yazmaya başladım bile yani okurken ben bunun neresine benziyorum diyebilirsin ama nasıl anlatabilirim ki bir şekilde bana ilham verdin böyle derinliğin deli dolu olman ve arkadaşlarınla ilişkilerin falan..!!
>Yazdığın bölümleri mail olarak atarsan hele çok sevinirim. Sonuçta ben de edebiyatçıyım, ben de yazıyorum o ''kendi çapımda'' olan şeylerden. 🙂 O yüzden bir okumak,değerlendirmek isterim.
>olur ben mail olarak atmaya çalışırım sana! bir ara sende güzel bulduklarını ban atarda okumama izn verirsen çok sevinirim ! ( bu arada okuduktan sonra lütfen gerçek duygularını söyle yanlışlarımı düzelt )…:D