>
Dün hayatımın en karışık günlerinden biriydi..
Bir tane kötü olay tüm iyileri silebiliyormuş bunu anladım. İyilik derecesi ne kadar büyük olursa olsun. Artıların hiçbir boka yaramadığının fazlasıyla ayırdına vardım.
Mutlu değildim.
Hala da değilim.
Denizle olan randevuma gittiğim halde hala böyleyim. O kadar ağır bir şey ki şu omuzlarımda taşıdığım.. Fazla ağır.
Dün gece bir doğum bir de ölüm haberi aldım.
Ve işte o ikinci haber her şeyi sıfırladı. Hem de her şeyi. Gözlüklü’den size bahsetmiş olmalıyım. -şu yazımda.-
O kızın hayatı ne zaman düzelecek o kadar merak ediyorum ki. İçim parça parça oldu dün gece. Gözlüklü’nün sevgilisi var-dı: Özgür. Ve o Özgür’ün ablası dün gece beni aradı. Özgür’ü iki gün önce kaybetmişlerdi. Gözlüklü’ye de söyleyememiş kadın. Hala yoğun bakımda olduğunu sanıyormuş.
Ölüm sanki bizim evdeydi dün gece. İlk defa bu kadar yakındı. İlk defa.
Özgürle sadece bir iki kere telefonda konuşmuştum. Ama bana internetten kitap alıp, yollamıştı. Ablası zaten numaramı onun telefonunda bulmuş. Şu sıra Gözlüklü’yü yalnız bırakmamamı söylemek için aramış. ”Çünkü biz Özgür’ü kaybettik..” dedikten sonra ağlamaya başladı. İnsanların karşısında ağlayan biri olmadığım için sessizce yaşlarının dinmesini bekledim. Ölümünün nedenini bile soramadım. Çünkü konuşamadım. Gözüm direk kitaplıktaki o kitaba takıldı. Telefonu kapar kapamaz deli gibi ağlamaya başladım. Sonra salona koşup Babi’nin omzunda ağladım uzun uzun..
Ben böyleydim. Gözlüklü nasıl karşılayacaktı kim bilir. 4 yıldan beri beraberlerdi. Annesiyle olanlardan sonra kız bir de bu taraftan darbe yemişti. İntihara eğilimli bir ruh hali var zaten. Haberi alınca ne yapar hiç bilmiyorum. Onu yalnız bırakmamaya çalışacağım..
Bugün dersaneden hemen sonra aradım ve BK’da buluştuk. Oscarlık bir performans sergiledim. Hiçbir şey belli etmedim. Güldük, eğlendik. Özgür’ün yoğun bakımda olduğunu söyledi. Bilmiyormuş gibi yaptım. Ya bir şey oldu ve bana söylemiyorlarsa, dedi. Yok yok olsa söylerlerdi kötü haber tez yayılır, dedim. Gözlerimi görmesin diye başımı eğdim.
bforbrida 
>Ölüm.. Bana o kadar uzak ki "Seni anlıyorum" diyemem. Çünkü ölüm çok çok başka bi şey. Başına gelmeden anlayamayacağım tek şey belki de.Ama diyebileceğim tek şey; Gözlüklü'ye uzatmadan söyle. Asla rol yapma ona.
>Pia: Bugün ben söyleyecektim ama Özgür'ün ablası benim söylemem daha iyi olur, dedi. O yüzden bir şey söyleyemedim.
>yanlış yaptın abla.Nereye kadar saklayacaksın ondan.Hem bilmek onun hakkı değil mi?Sen onun yerinde olsaydın?
>Çok üzücü birşey anlattıklarınız. allah sabırlık versin herkese metanet versin..
>Adsız: Yaptığım yanlış değildi. Bir de şu tarafından düşünün kızın intihara eğilimi var. O yüzden Özgür'ün ablası burdan tanıdığı yakın bir psikologdan yardım istemiş. Önümüzdeki hafta içinde diğer kızlarla da buluşucaz ve o psikolog gelecek. Sonra da Özgür'ün ablası arayıp durumu anlatacak. Sadece beni ilgilendirmiyor ki bu olay. Kadın ben söyleyeceğim Gözlüklü'ye dedi. Ne yapabilirim yani?! Ki zaten benim söylemem saçma olur. Ve tek başımayken ona yardımcı olamam. Başkalarının da olması, yalnız olmadığının farkına varması gerek. Çünkü eğer ona dün söyleseydim, zaten annesiyle kavga etmişti. Annesinden dayak yediğini söylemiş miydim? Her neyse kısacası eğer dün söylemiş olsaydım. Çok dolu bir anına denk gelcekti ve arkasında artık düşünecek bir kimsesi olmadığı için inan intihar ona tek çözüm gibi görünecekti.. Profösör: Teşekkürler.